Voltzberg

28 maart 2016 Voltzberg

Nou na 4 blaren en een geweldig weekend hang ik dan eindelijk in onze lekkere luie stoel. Poehh, dit was me toch een weekend. Pittig, mentaal en lichamelijk. Ik heb veel angsten overwonnen en ben weer een ervaring rijker! Ik zal maar bij het begin beginnen. De spanningen begonnen toen we donderdag om 3 uur klaar waren met stage. Bij mij in ieder geval wel. Wat moet ik mee? Is alles opgeladen? Camera nog leeg maken, tas inpakken etc. Donderdag avond het huis nog even schoon gemaakt en dan lag ik eindelijk om half 12 op bed. We hadden woensdag holi phagwa gehad en dat was me toch een feestje, maar ja dan moet je donderdag nog wel even naar stage. En ja, dan ben je vrijdag ochtend wel moe als om 7 uur de wekker weer gaat. Maar goed alles stond klaar, ik hoefde alleen te douchen. We zouden onderweg ontbijten.

We moesten om 8 uur bij ’t Vat staan en we waren om 07.56 netjes bij ’t vat, als 1 van de eersten natuurlijk. We konden onze spullen in de bus zetten en wachten op de rest van de groep. We waren half 9 uit Paramaribo vertrokken. We hadden een lange reis voor ons. We moesten namelijk 3,5 uur met de bus en daarna nog 3,5 uur met de boot naar de plek waar we gingen overnachten. Onderweg lekker ontbeten en natuurlijk een chinees waar we onze Borgoe gingen halen. Na een lange hobbelende weg en 30 seconds gespeeld, kwamen we op de plek waar we met de boot verder zouden gaan. Hier kregen we roti. Er was ook een super grote en hoge brug waar mensen van af sprongen. Ik dacht toen ik boven stond: “Dit ga ik dus mooi niet doen.”. Maar toen was er nog een stemmetje die zei: “Je komt er nooit achter als je het leuk vind als je het een keer gedaan hebt.”. Dus mevrouw Alma gaat ook, met de camera natuurlijk. Het duurde even, maar we zijn eraf gesprongen. Het was zo vreselijk hoog. De klap was ook vrij hard en daardoor schoot mijn camera uit mijn hand. Ik dacht: “Nee, niet kwijt raken, niet kwijt raken…” dus ik zoek overal, en ja hoor. Ik heb hem gevonden. Wat een opluchting. Ik vond het eigenlijk helemaal niet zo fijn. Was wel heel benieuwd naar het filmpje. Helaas, ik was zo bezig met mezelf, ik had de camera alvast aan gedaan, maar dat was ik alweer vergeten. Dus heb de camera weer uit gezet voordat ik sprong….. Balen! Nou ja, even wat eten en dan de boot in. Het was echt prachtig. De omgeving. We gingen met de boot over de Surinaamse rivier en aan de zijkant was alleen maar oerwoud. Het water stond ontzettend laag, dus we voeren met de boot zigzaggend over de rivier. Er waren namelijk overal rotsen en stenen.

Rond 6 uur kwamen we op de plek waar we gingen overnachten. Het heet hier Raleighvallen. We dachten dat we in een klein hutje zouden slapen, maar het lijkt echt een resort, of zal ik zeggen een heel (open) huis waar we met onze hangmatten in kunnen liggen. En het uitzicht, wauw. Net een plaatje. Ik wou dat jullie dit met me konden zien, want het was zo mooi! We hebben die avond lekkere rijst met kousenband en kip gehad. Tijdens het eten vertelde onze gids Vinski het programma van de andere dag. We zouden om 8 uur ontbijten en om half 9 vertrekken naar de Voltzberg. Daarna hebben we kaartspelletjes gespeeld met een lekker glaasje Borgoe cola erbij. Er was die avond ook een kampvuur waar we nog tot een uur of 12 bij hebben gezeten. Het was echt heerlijk. Je hoeft nergens aan te denken en je bent weg van alles. Dat is pas ontspannen.

De volgende dag om 07.15 ging de wekker. Ik had die nacht niet veel geslapen. Het is altijd even wennen in een hangmat en alle geluiden. Ik kan niet echt op mijn rug slapen en op de zij is altijd moeilijk om een manier te vinden om goed en lekker te liggen. Maar goed, om half 8 stond dus het ontbijt klaar, scrambled egg met kaas, tomaat en komkommer. Heerlijk! We moesten ook een lunchpakket klaar maken voor die dag. Ik had al gehoord dat het zwaar zou zijn, dus lekker veel eten mee. Die energie heb je wel nodig. Bezig met mijn lunchpakket, hoorde ik ineens mijn naam horen, met er achteraan "vogelspin". De haren sprongen gelijk omhoog. Maar jongens, geloof het of niet, deze mevrouw heeft een fucking vogelspin op haar hand gehad. Wat een overwinning. Ik was eigenlijk niet eens heel bang. Het was best een mooi beestje. Ik wilde er daarna nog wel 1 zien..

Maar goed. Om half 9 zouden we vertrekken. Blijkbaar was het Surinaamse tijd, want om half 10 zaten we uit eindelijk in de boot. We hoefden maar 3 min. en 20 sec. Daar zou onze zware tocht beginnen. We moesten eerst 3,5 uur lopen. Onderweg vertelde onze gids (Vinski) van alles over dit gebied en wat we zouden gaan zien, zoals een gebied waar mensen in de steentijd hun pijlen slepen/maakten. Heel bijzonder. Ook liet hij ons dingen ruiken, zoals een knoflook boom. En dingen proeven. Weer eens wat anders.

Het was echt een hele tocht. Stronk hier, omgevallen boom daar, klimmen over stenen. Ja niet het gewone Friesland waar je even makkelijk loopt. Begon het onderweg ook nog te regenen. We waren allemaal al kletsnat van het zweet, dus dat kon er ook nog wel bij. Aan de andere kant ook wel lekker. Alleen waren we bang dat het uitzicht zou verpesten. Vinski vertelde namelijk dat je wel 100 km verder kan zien op de berg. Na 2,5 uur kwamen we op een open plek waar we even gingen lunchen. Hier keken we ook al tegen de Voltzberg aan. Het was echt een hele ronde berg. Hoe kom je daar in vredesnaam op..? Nou dat hebben we geweten.

We moesten vervolgens nog een halfuur lopen naar de berg en dan nog de berg op. Er waren wat calamiteiten onderweg, zoals het verliezen van je zolen onder je schoenen. Malou is echt de strijder van de week. Eerst met touw, maar hielp niet en daarna scheurde Vinski zijn shirt stuk, maar dat hielp ook niet. Nou dan de zolen er maar onder weg trekken. De helft van de groep was al verder gelopen. Vinski had gevraagd om even op hem te wachten, omdat het regende is de berg heel glad en is het dus erg gevaarlijk om op de berg te gaan. Maarja, wij zijn bikkels dus dat kunnen we. Toen ik op de helft van de berg was dacht ik daar even anders over. Holy shit wat was dit glad. En hoe komen we in vredesnaam weer beneden. Er vlogen zoals gewoonlijk al allemaal scènes door mijn hoofd. Op een gegeven moment heb ik mijn moed bij elkaar geraapt en ben ik verder gegaan. Verstand op nul en gaan. Ik heb net 3,5 uur gelopen, nu wil ik dat verrekte uitzicht ook wel zien.

Toen ik eindelijk boven kwam, moest ik even mijn andere helft vinden, waarschijnlijk was die nog ergens op de helft van de berg... ik moest even tot mezelf komen. En daar kwamen ook wat traantjes bij (natuurlijk). Er gingen telkens gedachten door me heen: jeetje Ger, kijk dan wat je bereikt hebt. Je zit hier wel even. Maar kon het gewoon even niet geloven. Na een paar minuten was mijn andere helft ook boven en kon ik intens genieten van het uitzicht. Het was ondertussen ook droog geworden en de berg droog al snel op. Natuurlijk foto's gemaakt voor het bewijs dat we dit toch echt gedaan hebben. En dan maar terug. Merel was mijn mentale steun de terug reis. Ze hield mijn hand vast en was erg rustig. Net wat ik nodig had. Toen ik beneden was kon ik de grond wel kussen. We liepen weer terug naar het plateau en open plek om op iedereen te wachten en even rust te pakken.

Om 3 uur gingen we weer terug richting de boot. Vinski had ons in het begin een natuurlijke jacuzzi laten zien en daar keken we nu erg naar uit. Dus dat hielp ons wel. Maar jeetje, mijn voeten protesteerden zo erg. Op een gegeven moment was ik alleen nog met Jasmijn en Anna. De rest was voor ons of achter ons. Maar we zagen niemand. We liepen telkens 1 pad, er was volgens mij ook maar 1 pad. Maar het duurde zo lang en we hadden al in zo'n lange tijd geen mensen van onze groep gezien, we begonnen echt te twijfelen of we het goede pad hadden. We liepen maar door en door. We dachten op een gegeven moment iemand te horen, maar volgens mij wilden we dat gewoon graag horen. Maar het gaf ons soms wel even kracht om door te lopen.

Na een tijdje zagen we eindelijk mensen van onze groep lekker in de jacuzzi zitten. Nou hop kleren uit en erbij. Mijn voeten leken net beppe/oma voetjes. Ze waren zo week dat het ontzettend pijn deed om op de rotsen te lopen. Hmm, ik zeur misschien wel over pijn en dergelijke. Maar het was wel echt heel leuk hoor! Het was het allemaal waard. Toen we hoorden dat de boot er was zijn we ons snel aan gaan kleden en lekker in de boot gestapt. Douchen!!! En een hangmat, dat stond echt op mijn prioriteiten lijstje. Snel handdoek pakken en lekker douchen. We hebben net even souto soep gehad (ook iets wat ik heel graag wil leren koken). Dat was voor wat energie. Om half 9 gingen we echt eten. Lekkere pasta met kip en rauwkost. We hebben dit weekend alleen maar kip gegeten. Die avond heb ik lekker in mijn hangmat geluierd. Ik was kapot. Nadenkend over deze dag. Ik kon eigenlijk helemaal niet slapen van alle indrukken en overwinningen. Ik ben stiekem wel een beetje trots op mezelf. Ik wou het heel graag delen, maar we hadden geen bereik. Raar he, in de bush bush. Daarna ben ik wel lekker in de slaap gesukkeld.

De andere dag zouden we vroeg opstaan om een ochtend wandeling te maken. Vogels spotten. Eerst hebben we doodskopaapjes eten gegeven, bananen natuurlijk. Daarna gingen we wandelen. Nou ik voelde me echt een oud wijf. Mijn spieren protesteerden. Ook waren die blaren echt ontzettend fijn (not). We kwamen papagaaien, kaketoes en vogelspinnen tegen. Dit keer was het een iets grotere. Natuurlijk moest ik hem nog een keer vast houden. Dit keer heb ik de spin ook op mijn gezicht gehad. Ben je gek?! Nou ja eigenlijk wel…

Om 9 uur stond het paasontbijt klaar. Pannenkoeken, gekookt eitje, paasbrood, thee, sapje etc. Heerlijk! Dit keer hoefden we geen lunchpakket te maken. Om 10 uur vertrokken we weer in de boot naar de over kant. We zouden ongeveer een uurtje lopen naar de moedervallen. Ohh, een uurtje. Dat is niks vergeleken met dat van gister. Nou dat viel ook wel tegen.. De spieren en vooral de blaren protesteerde bij iedereen. De moedervallen was niet echt een waterval, maar gewoon een stroomversnelling. Wel jammer, want het water staat dus heel laag en als het water dus hoog staat moet het veel mooier zijn. Daar hebben we ongeveer een uurtje gedreven. Daarna de reis weer terug. Naar beneden lopen ging makkelijker dan omhoog, gewoon laten vallen. Gaat veel sneller. Dat was onze theorie. Natuurlijk regende het ook weer.

Om half 2 waren we ongeveer weer terug. Hebben we rijst gehad en is 80% in de hangmatten gaan liggen. Ik had toch niet het idee dat ik kon slapen, dus heb ik kaartspelletjes gedaan met de Surinamers. Weer een nieuw kaartspel geleerd (toepen). Super leuk! Er zat ook echt een rasta man bij en zong telkens Bob Marley. Het klonk ook net als Bob Marley. Het was echt een perfecte scene. Natuurlijk rookten zij ook een joint en hoorde er een drankje bij. Ik heb het helaas niet gefilmd, maar het was echt een mooie set. Daarna heb ik nog met Pam en Jasmijn een ander kaartspel gedaan (Troeven). Het was gewoon een fijne middag waar we leuke spelletjes hebben gedaan en chips hebben gegeten. Bananen chips en cassave chips. Lekker Surinaams. Om 5 uur kwamen er weer doodskopaapjes om bananen vragen. He, wat vervelend. Moesten we om bananen en dan die lieve, schattige, leuke aapjes voeren. Zo lief!! Haha.. De gidsen riepen telkens: “Keskesi”. Dit is aap in het Surinaams. Hier reageerden ze wel op. We waren vast niet de eersten die aapjes zo leuk vinden.

Die avond lekkere souto soep gegeten. In de avond hadden een paar reizigers een Quiz gemaakt over Suriname en dergelijke. Er waren gewoon vragen zoals “Was het eten lekker?” of “Wanneer werd Suriname onafhankelijk?”, maar er waren ook doe vragen, zoals “Maak van je kleren die je nu aan hebt de langste lijn..”. Nou een paar fanatieke studenten/reizigers die doen dat gewoon. Het werd een hilarische avond. Wij waren gedeelde 2e plaats van de 6. Hoppaa! Daarna lekker drankje en muziek aan. Natuurlijk was er ook weer een kampvuur. Het was echt een super gezellige avond.

De volgende ochtend stond het ontbijt klaar om 9 uur. Even douchen, ook al kreeg je die stinklucht niet weg. Alles stonk! Echt letterlijk alles. Zweet, regen, opgedroogd, weer nat geworden. Nou ja, dat… Dan krijg je een erg zure lucht. We konden niet wachten om weer schone kleren aan te trekken en alles te wassen. In de boot hadden we dit keer muziek en we gingen met de stroming mee. Dit scheelde ongeveer een uur. Daarna aan land een pakketje bami gekregen en vervolgens in de bus richting het mooie Paramaribo. Die hobbelende weg duurde me echt te lang. We waren allemaal kapot, maar konden gewoon niet slapen. We werden gewoon letterlijk wakker geschud. Om 19.30 waren we dan eindelijk weer bij ’t Vat. En om 8 uur waren we thuis. En dan met het idee dat we de andere dag moesten stage lopen werd het humeur niet echt beter op.

Het was ook vrij moeilijk om uit bed te komen vandaag. Maar had best kunnen blijven liggen, want heb echt gewoon letterlijk tot 1 uur in een stoel gezeten. Tijdens de feestdagen zijn blijkbaar alle Surinamers ineens beter, want we hadden maar 2 patiënten. Die ook allebei naar het O.K. moesten. Nou daar zit je dan. Ik viel gewoon echt in slaap. Vanmiddag even fijn met heit en mem geskyped. En daarna even met Erwin. Zo weer even bij gepraat. En nu jullie ook! Ik hoop dat jullie net als ik enorm hebben genoten. Ik zal straks even met de aftermovie bezig, net als de andere 2 trip.

Aju!