Vreemdelingendienst (dag 4)
Blijf op de hoogte en volg Gerbrich
03 Februari 2016 | Suriname, Paramaribo
Vandaag stond er weer wat op de planning: Vreemdelingendienst.
Om 07.15 stond de wekker, maar mevrouw was om 5 uur al wakker. Dit is natuurlijk niet zo raar want in Nederland is het dan 9 uur. Ik ging om half 7 mijn nest uit en samen met Merel op de veranda gezeten. Ben blij dat Merel ook zo’n ochtend mens is, anders had ik hier telkens alleen gezeten. Merel verteld ondertussen haar avontuur vannacht aan me. Ze was vannacht wakker geworden en had ontzettend veel dorst gehad. Ze was naar beneden gegaan en had de koelkast open getrokken om een fles water te pakken. Maar toen ze de koelkast deur opentrok zag ze een beest voor haar voeten schieten. Het was een mega rat geweest. Ze zei tegen me: Ik moest me zo erg inhouden om niet te gaan gillen, anders waren jullie allemaal wakker geweest. Vervolgens was ze naar boven gerend en had ze 2 uur niet kunnen slapen van de adrenaline dat door haar lijf heen gierde. Haha, heel eng, maar ook heel grappig! Oeps..
We worden om kwart over 8 opgehaald door Gail (iemand van de organisatie). We hebben allemaal lange kleren aan, want het is erg officieel allemaal. Je mocht absoluut geen korte broek/rok of hempje aan, of zoals zij dat hier noemen: okselmouwtruitjes. Ik dacht dat Surinaams een makkelijke taal was, maar hempje vind ik toch wat makkelijker dan okselmouwtruitje.
We lopen de vreemdelingendienst binnen en zien allemaal mensen zitten, waarschijnlijk aan het wachten. We vragen ons af of we al naar het loket mogen of dat iedereen daar juist op zit te wachten. De enige manier om daar achter te komen is vragen. Dus we vragen heel netjes aan de vrouw achter het loket: moeten we wachten of zijn we al aan de beurt? De vrouw kijkt ons aan en zegt: zie jij ergens een bordje met dat je moet wachten..? We kijken elkaar aan en moeten ons inhouden om niet te gaan lachen.. Paspoort en ticket!! Roept ze… We herinneren ons ineens wat Tjitra zei: ze zijn heel chagrijnig hier. We gaan rustig zitten en doen heel braaf.
Ook staan er een paar andere Nederlanders te wachten. Letterlijk staan. Een andere vrouw achter het loket vraagt of het stel wil gaan zitten. De jongen kijkt ons aan en moet zich ook inhouden om te lachen. De vrouw zegt: denk je dat dit een lolletje is?! De jongen zegt: nee hoor maar vind het niet erg om te staan. Nou het is niet een lolletje hier hoor en je houdt je ook niet aan de kleding! Oh sorry zegt die jongen, dat wist ik niet. Ben hier namelijk echt voor het eerst! Nou ga maar gewoon zitten..
We worden allemaal stiller..
Na bijna 3 uur zijn we weer thuis, met een stempel extra. We hebben dus nu in totaal 2 stempels, 1 stempel uit Nederland (geld 1 maand), nu hebben we die verlengd met nog een stempel (3 maanden) en hebben een afspraak staan voor 8 maart om het te verlengen tot 6 maanden. Wat een gedoe! Maar het is voor een goed doel.
Nu zit ik in de woonkamer, het plenst hier in Suriname. Niet normaal! We gaan vanavond uit eten met andere stagiaires, dit is georganiseerd door de organisatie.
Om 07.15 stond de wekker, maar mevrouw was om 5 uur al wakker. Dit is natuurlijk niet zo raar want in Nederland is het dan 9 uur. Ik ging om half 7 mijn nest uit en samen met Merel op de veranda gezeten. Ben blij dat Merel ook zo’n ochtend mens is, anders had ik hier telkens alleen gezeten. Merel verteld ondertussen haar avontuur vannacht aan me. Ze was vannacht wakker geworden en had ontzettend veel dorst gehad. Ze was naar beneden gegaan en had de koelkast open getrokken om een fles water te pakken. Maar toen ze de koelkast deur opentrok zag ze een beest voor haar voeten schieten. Het was een mega rat geweest. Ze zei tegen me: Ik moest me zo erg inhouden om niet te gaan gillen, anders waren jullie allemaal wakker geweest. Vervolgens was ze naar boven gerend en had ze 2 uur niet kunnen slapen van de adrenaline dat door haar lijf heen gierde. Haha, heel eng, maar ook heel grappig! Oeps..
We worden om kwart over 8 opgehaald door Gail (iemand van de organisatie). We hebben allemaal lange kleren aan, want het is erg officieel allemaal. Je mocht absoluut geen korte broek/rok of hempje aan, of zoals zij dat hier noemen: okselmouwtruitjes. Ik dacht dat Surinaams een makkelijke taal was, maar hempje vind ik toch wat makkelijker dan okselmouwtruitje.
We lopen de vreemdelingendienst binnen en zien allemaal mensen zitten, waarschijnlijk aan het wachten. We vragen ons af of we al naar het loket mogen of dat iedereen daar juist op zit te wachten. De enige manier om daar achter te komen is vragen. Dus we vragen heel netjes aan de vrouw achter het loket: moeten we wachten of zijn we al aan de beurt? De vrouw kijkt ons aan en zegt: zie jij ergens een bordje met dat je moet wachten..? We kijken elkaar aan en moeten ons inhouden om niet te gaan lachen.. Paspoort en ticket!! Roept ze… We herinneren ons ineens wat Tjitra zei: ze zijn heel chagrijnig hier. We gaan rustig zitten en doen heel braaf.
Ook staan er een paar andere Nederlanders te wachten. Letterlijk staan. Een andere vrouw achter het loket vraagt of het stel wil gaan zitten. De jongen kijkt ons aan en moet zich ook inhouden om te lachen. De vrouw zegt: denk je dat dit een lolletje is?! De jongen zegt: nee hoor maar vind het niet erg om te staan. Nou het is niet een lolletje hier hoor en je houdt je ook niet aan de kleding! Oh sorry zegt die jongen, dat wist ik niet. Ben hier namelijk echt voor het eerst! Nou ga maar gewoon zitten..
We worden allemaal stiller..
Na bijna 3 uur zijn we weer thuis, met een stempel extra. We hebben dus nu in totaal 2 stempels, 1 stempel uit Nederland (geld 1 maand), nu hebben we die verlengd met nog een stempel (3 maanden) en hebben een afspraak staan voor 8 maart om het te verlengen tot 6 maanden. Wat een gedoe! Maar het is voor een goed doel.
Nu zit ik in de woonkamer, het plenst hier in Suriname. Niet normaal! We gaan vanavond uit eten met andere stagiaires, dit is georganiseerd door de organisatie.
-
03 Februari 2016 - 20:33
Germ:
Bureaucratie ten top lees ik wel, hoe krijgen ze dag om.
Hun humeur past zich naadloos aan bij hun werkzaamheden. -
03 Februari 2016 - 20:36
Sarah :
Wow... Super eng... Een rat -
04 Februari 2016 - 07:24
Gerrie:
Van de muis in de rat, haha! En dan ook nog s nachts -
08 Februari 2016 - 16:53
Piter-Jan:
Een okselmouwtruitje..... ach ja je moet toch wat doen zo op een dag.
Hoe noemen ze dan een korte broek, een langebroekzonderonderstuk?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
