18 april ’16 Bigi pan

Ja ja, we waren dit weekend weer op pad. Dit keer een iets minder zware trip dan de afgelopen trips. We hadden dit keer gekozen voor Bigi pan. We moesten om 8 uur verzamelen bij su for you. Manon en Sanne gingen dit keer niet mee, want manon haar ouders kwamen zaterdag aan en Sanne haar vader is hier.

We reden met 16 meiden richting Nickerie. Onderweg hebben we nog een stop gehad in Groningen. Hier stonden monumenten over de onafhankelijkheid van Suriname, de boeren van vroeger en iets over vrijheid. Natuurlijk moesten we even met het bordje "Groningen" op de foto!! Daarna reden we verder richting Nickerie. Onderweg riep 1 van de gidsen ineens: STOP!! STOP!! Ga terug!! We keken allemaal verschrikt naar de gids. Een luiaard! We sprinten uit de bus, want die wilden we natuurlijk wel zien.

Na wat tegen gestribbel hadden we de luiaard. Daar moesten we natuurlijk ook mee op de foto! Wat een bijzonder beest. Heel stijf en super sloom. Wat een ogen heeft die gids, als je dat beest zag vanaf de bus, want hij zat namelijk best weg gestopt. Maar goed, dus de bus weer in en verder met de reis. Na ongeveer 2 uur rijden kwamen we aan bij het punt waar we via de boot verder moesten. Eerst de spullen er in en daarna met de boot naar de plek waar we zouden overnachten. We moesten onderweg met de boot ook over een soort van dijkje, dus de spierkracht was weer aanwezig. Na de dijk kwamen we in het "moeras" gedeelte. Het was hier heel ondiep. De motor zat soms ook even verstopt, maar we voeren rustig door.

Onderweg zijn we met de boot ook nog ergens tegen aan gevaren, dus we hadden een lek in de boot. Oeps.. Demi stopte haar voet er tegenaan, want het spoot er wel uit (of in). We dachten dat het wel mee viel, maar op een gegeven moment kwamen we op een open plek en we keken naar onze voeten en er zat nogal een laagje in de boot. DE BOOT ZINKT!! Wij met flesjes het water er uit scheppen. Gelukkig waren we er bijna. We hadden een jonge kapitein. En die geloofde volgens mij niet dat er zo'n groot lek in zat. Hij zei telkens: we zinken niet.. Hij dacht vast: domme bakra's. Maar zo dom waren we niet, want toen we aankwamen zei iemand van de organisatie: zo jullie zinken.. Goh, goed gezien meneer. Hup er uit. Het lek werd vervolgens gemaakt met klei van de bodem.

We waren aangekomen op een super mooi huis op palen in het water. Het was net een paradijs. Anna en ik sliepen op 1 kamer (de pelikaan). En Anouk en Merel sliepen op 1 kamer. Je had zelfs een eigen balkon. Er was een zonnedek. Echt super leuk! Hier zouden we wel een paar dagen willen overnachten. We kregen lunch en mochten nog even genieten van de zon. Daarna stapten we weer in een bootje (zonder lek). En voeren naar de flamingo’s. Het waren er wel honderden. Ze vlogen telkens weg, dus we hebben ze niet van heel dichtbij kunnen bekijken. Dat was heel jammer. Ondertussen kwam ik wat meer in contact met de andere meiden van de groep. Super leuke meiden! Daarna weer terug en kregen we een snack (bara, dit is een soort van oliebol gevuld met uiteraard kip en doperwten en mais), later kregen we saoto soep.

Toen we ons buikje weer heerlijk vol hadden gegeten, gingen we weer op pad! We gingen weer kaaimannen vangen. Het werd super helder, dus je kon ondertussen genieten van de sterrenhemel. Puur genieten! De boten werden ergens gestrand waar de boot niet verder kon, omdat het gewoon te ondiep was en de mannen stapten er uit en gingen op zoek. Ik sta er gewoon niet meer versteld van dat de Surinamers gewoon tussen de 2 meter lange kaaimannen lopen.

Na een tijdje hadden ze één gevonden. En wat voor één. Als jullie de foto's hebben gezien van de eerste keer, dan moet je deze foto eens zien. Wat een mega beest. Hij was zwaar!! We namen de kaaiman mee naar het huisje en mochten daar foto's maken. Jeetje wat was dat beest groot en zwaar. Daarna hebben ze m weer vrij gelaten. Met de groep nog even na zitten en later met Anna en Daphne op het zonnedek gelegen om van de sterrenhemel te genieten. Om 1 uur lag ik heerlijk in mijn bedje.

Om 8 uur maakten ze ons wakker voor het ontbijt. En wat voor 1, wauw! De beste tot nu toe. Broodjes, kaas, scrembeled egg, tomaat, komkommer, gekruide knakworsten (de hemel!!), bakabana en fruit. Nou, ik hoefde de rest van de dag geen eten meer. Om 9 uur vertrokken we naar het modderbad. We moesten weer een tijdje varen. Op een gegeven moment moesten we verder lopen. Ohhh, geen probleem. Nou hebben we geweten. We zouden uit het bootje stappen, maar zakten vervolgens een halve meter in de modder/klei. Haha! Wat zijn dit mooie filmpjes geworden. De struggles waren zeker aanwezig. En als je dacht dat je een hard stukje had, zakte je plots ineens weer met je hele been in het modder. Het was me toch een feest.

Het zag er geweldig uit, hoe iedereen naar voren probeerde te komen. We moesten over de dijk lopen, en keken uit over de zee. Eindelijk!! De zee! Helaas konden we daar niet komen. Het was 1 grote modderpoel er naar toe. Wat hebben we lekker gekliederd. We waren weer even kind. Het kon ons allemaal geen ene moer schelen. Je ziet het allemaal op de aftermovie die ik op facebook heb gezet.

Nadat we uitgespeeld waren zijn we in de stroming gaan liggen om weer schoon te worden. Wat aardig gelukt is. Daarna met de boot weer terug. De zon scheen, dus bedje pakken en lekker verkleuren. Nou ja, volgens mij is mijn tweede naam nu lobster. Oepsie. Om 2 uur vertrokken we weer richting Nickerie. We waren allemaal kapot, waarvan? Geen idee, denk van de zon! Maar iedereen lag in coma in de bus. Onderweg zijn we nog langs de dijk gereden en langs Wageningen. Om 8 uur waren we ongeveer weer terug in Paramaribo.

Toen we thuis kwamen dacht Merel lekker te gaan slapen. Ze deed haar licht aan in haar kamer en hoorde een piepend geluid. Ze keek naar haar bed en ziet een vleermuis in haar bed liggen!!!! Hoe komt die daar nou?! De klamboe zat het hele weekend gewoon dicht. We hebben een vogelspin, kaaiman, luiaard vast gehad, maar vleermuizen hoeft voor ons echt niet. Gelukkig hadden we een bioloog in ons midden, dus die kwam ons redden. Dave de held van die dag! Daarna heeft Merel maar op Manon haar bed geslapen, want die sliep bij haar ouders.

Wat een avontuur.. haha!